"Pół roku szybko minie" – słyszy pięćdziesięcioletnia Roma w ośrodku pomocy społecznej w dużym mieście. Zna już te wymówki i zapewnienia. Nie wróci jednak do męża, wybrała wolność i teraz płaci za to cenę. "Jako człowiek rozumiem panią doskonale i chcę pomóc, ale jako urzędnik muszę trzymać się procedur" – dodaje kobieta zza biurka i proponuje noclegownię. "Tylko do świtu" to wyważona opowieść ze społecznym zacięciem. Film zwraca uwagę na problem bezdomności wśród ludzi, którzy po prostu znaleźli się na życiowym zakręcie i zostali sami ze swoimi problemami. Jak uciec od takiej codzienności?

Pięćdziesięcioletnia Roma znajduje się w najtrudniejszym momencie swojego życia. Odeszła od męża i nie ma dachu nad głową. Kiedy sytuacja się pogarsza, pozostaje jej tylko zapomnieć się na chwilę.

"Tylko do świtu" opowiada historię pięćdziesięcioletniej kobiety, która po odejściu od męża znalazła się na życiowym zakręcie. Roma  skłotuje w ciasnej przyczepie kempingowej. Towarzyszy jej tylko pies. Bohaterka liczy, że urzędnicy pomogą jej wreszcie znaleźć prawdziwy dach nad głową. Biurokratyczna machina jest jednak bezduszna i odsyła ją z kwitkiem.